จูมมะลี ไซยะสอน

ฯพณฯ พลโท จูมมะลี ไซยะสอน
ຈູມມະລີ ໄຊຍະສອນ
เลขาธิการใหญ่คณะบริหารงานศูนย์กลางพรรคประชาชนปฏิวัติลาว คนที่ 2
ดำรงตำแหน่ง 21 มีนาคม ค.ศ. 2006 – 22 มกราคม ค.ศ. 2016
ประธานาธิบดี	คำไต สีพันดอน ตนเอง บุนยัง วอละจิด
ก่อนหน้า	คำไต สีพันดอน
ถัดไป	บุนยัง วอละจิด
ประธานประเทศลาว คนที่ 5
ดำรงตำแหน่ง 8 มิถุนายน ค.ศ. 2006 – 20 เมษายน ค.ศ. 2016
นายกรัฐมนตรี	ดูรายชื่อ บัวสอน บุบผาวัน ทองสิง ทำมะวง
รองประธานาธิบดี	บุนยัง วอละจิด
ประธานพรรค	ตนเอง
ก่อนหน้า	คำไต สีพันดอน
ถัดไป	บุนยัง วอละจิด
รองประธานประเทศลาว คนที่ 3
ดำรงตำแหน่ง 27 มีนาคม ค.ศ. 2001 – 8 มิถุนายน ค.ศ. 2006
ประธานาธิบดี	คำไต สีพันดอน
ก่อนหน้า	อุดม ขัดติยะ
ถัดไป	บุนยัง วอละจิด
รองนายกรัฐมนตรีลาว
ดำรงตำแหน่ง 24 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1998 – 27 มีนาคม ค.ศ. 2001 ดำรงตำแหน่งร่วมกับ คำผุย แก้วบัวละพา, บุนยัง วอละจิด, และสมสะหวาด เล่งสะหวัด
นายกรัฐมนตรี	คำไต สีพันดอน สีสะหวาด แก้วบุนพัน
ตำแหน่งรัฐมนตรี รัฐมนตรีกระทรวงป้องกันประเทศ ดำรงตำแหน่ง 15 สิงหาคม ค.ศ. 1991 – 27 มีนาคม ค.ศ. 2001 นายกรัฐมนตรี คำไต สีพันดอน สีสะหวาด แก้วบุนพัน ก่อนหน้า คำไต สีพันดอน ถัดไป ดวงใจ พิจิด
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	(1936-03-06) 6 มีนาคม ค.ศ. 1936 บ้านวัดเหนือ แขวงอัตตะปือ อาณาจักรหลวงพระบาง อินโดจีนของฝรั่งเศส
สัญชาติ	ลาว
ศาสนา	พุทธเถรวาท
พรรคการเมือง	ประชาชนปฏิวัติลาว
คู่สมรส	แก้วสายใจ ไซยะสอน (สมรส 1993; เสียชีวิต 2021)
บุตร	2 คน
อาชีพ	ทหาร นักการเมือง
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้	ลาว
สังกัด	กองทัพประชาชนลาว
ยศ	พลโท

พลโท จูมมะลี ไซยะสอน (ลาว: ຈູມມະລີ ໄຊຍະສອນ) อดีตประธานประเทศลาว สมรสกับแก้วสายใจ ไซยะสอน เมื่อ พ.ศ. 2533 มีบุตร 2 คน

ประวัติ

จูมมะลี ไซยะสอนเป็นชาวลาวเผ่าลาวลุ่ม เกิดเมื่อวันที่ 6 มีนาคม พ.ศ. 2479 ในครอบครัวชาวนาที่บ้านวัดเหนือ เมืองไซเสดถา แขวงอัตตะปือ ประเทศลาว

การศึกษา

• วิชาการทหารชั้นสูงจากอดีตสหภาพโซเวียต
• ทฤษฎีการเมืองลัทธิมาร์กซ์-เลนินชั้นสูงจากสาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนาม

การเข้าร่วมปฏิวัติกับพรรคประชาชนปฏิวัติลาว

จูมมะลี ไซยะสอนได้เข้าร่วมพรรคประชาชนปฏิวัติลาวในปี พ.ศ. 2497 ด้วยการเป็นทหารขื้นไปในเขตรวมเมืองซำเหนือ และได้เข้าเป็นสมาชิกของพรรคอย่างเต็มตัว เมื่อวันที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2498 ได้เข้าร่วมปฏิวัติและได้รบ โดยเริ่มจากการเคลื่อนไหวสู้รบป้องกันเขตรวม ในปี พ.ศ. 2498 - 2499 จนถึงการบัญชากองกำลังติดอาวุธแขวงเชียงขวาง และยึดเมืองพูคูน เมืองกาสี เมืองวังเวียง เมืองโพนโฮง และเมืองเวียงจันทน์ ในแขวงเวียงจันทน์ ในปี พ.ศ. 2518 เพื่อเป็นเงื่อนไขนำไปสู่การก่อตั้งสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวสำเร็จ

ตำแหน่งการงาน

งานฝ่ายทหาร

ท่านได้รับผิดชอบหน้าที่สำคัญ โดยเริ่มจากการเป็นรองหัวหน้าหมู่ใน พ.ศ. 2502 เป็นหัวหน้าหมวด แล้วก้าวขึ้นเป็นผู้บังคับกองพันโดยตรง ต่อมาได้เป็นหัวหน้าเสนาเขต และเป็นรองเลขาคณะพรรคเขตใน พ.ศ. 2515 เป็นเจ้ากรมสู้รบกรมใหญ่เสนาธิการ และเป็นรองเจ้ากรมใหญ่เสนาธิการใน พ.ศ. 2523 เป็นรองรัฐมนตรี (รัฐมนตรีช่วยว่าการ) กระทรวงป้องกันประเทศ (กระทรวงกลาโหม) ใน พ.ศ. 2525 ได้รับประดับยศชั้นพลโทเมื่อปี พ.ศ. 2533 และเป็นรัฐมนตรีกระทรวงป้องกันประเทศใน พ.ศ. 2534

งานฝ่ายบริหาร

นอกจากนี้ท่านยังได้เป็นพนักงานฝ่ายบริหารในหลายตำแหน่งสำคัญ โดยเริ่มจากการเป็นเมืองหมวดใน พ.ศ. 2503 เป็นผู้บัญชาการและเป็นเลขาคณะพรรคกองพัน เป็นเลขาคณะพรรคเขตเชียงขวาง ต่อมาได้เป็นคณะพรรคกรมใหญ่เสนาธิการและเลขานุการคณะพรรคกรมใหญ่เสนาธิการใน พ.ศ. 2523 ในกองประชุมใหญ่ของพรรคประชาชนปฏิวัติลาวครั้งที่ 3 ท่านได้รับเลือกให้เป็นกรรมการศูนย์กลางพรรค ได้รับเลือกเป็นกรรมการสำรองกรมการเมืองศูนย์กลางพรรคในกองประชุมใหญ่ของพรรคครั้งที่ 4 และเป็นกรรมการกรมการเมืองศูนย์กลางพรรค ตั้งแต่กองประชุมใหญ่ของพรรคครั้งที่ 5 เป็นต้นมาจนถึงปัจจุบัน (ครั้งล่าสุดมีขึ้นเป็นครั้งที่ 8 เมื่อวันที่ 18-21 มีนาคม พ.ศ. 2549)

ตั้งแต่ พ.ศ. 2544 ได้ดำรงตำแหน่งรองประธานประเทศ ทั้งเป็นรองประธานคณะกรรมการป้องกันชาติป้องกันความสงบศูนย์กลาง ตั้งแต่ พ.ศ. 2546 เป็นต้นมา นอกจากนี้ยังได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้ประจำการกรมการเมืองศูนย์กลางพรรคอีกด้วย

การเข้าดำรงตำแหน่งประธานประเทศ

ในกองประชุมครบคณะครั้งปฐมฤกษ์ ของคณะบริหารงานศูนย์กลางพรรคสมัยที่ 8 เมื่อวันที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2549 พลโทจูมมะลี ไซยะสอนได้รับเลือกตั้งอย่างเป็นเอกฉันท์ ให้ดำรงตำแหน่งเลขาธิการใหญ่คณะบริหารงานศูนย์กลางพรรคประชาชนปฏิวัติลาว และในการประชุมสภาแห่งชาติชุดที่ 6 ครั้งปฐมฤกษ์ เมื่อวันที่ 8 มิถุนายน ปีเดียวกัน ที่ประชุมได้ลงมติเป็นเอกฉันท์เลือกตั้งให้ท่านเข้ารับตำแหน่งประธานประเทศต่อจากท่านคำไต สีพันดอน นับเป็นประธานประเทศคนที่ 6 แห่งสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว

อุบัติเหตุเรือล่ม

ในวันที่ 4 เมษายน พ.ศ. 2564 ในขณะที่จูมมะลีและครอบครัวได้เดินทางท่องเที่ยว ณ เขื่อนน้ำงึม ได้เกิดอุบัติเหตุเรือล่มเนื่องจากพายุ และคลื่นลมแรงทำให้เรือจมห่างจากฝั่งประมาณ 40 เมตร โดยมีผู้เสียชีวิต 8 คน จากผู้โดยสารทั้งหมด 39 คน ทำให้มีผู้รอดชีวิต 31 คน หนึ่งในนั้นคือ จูมมะลี ได้รับความช่วยเหลือขึ้นมาได้อย่างปลอดภัย และถูกนำตัวไปรักษาอยู่ในโรงพยาบาลที่นครหลวงเวียงจันทน์ แต่ต้องสูญเสียสมาชิกครอบครัว 6 คน คือภรรยาแก้วสายใจ ไซยะสอน ลูกชาย 1 คน ลูกสะใภ้ 2 คน และหลานอีก 2 คน

อ้างอิง

ก่อนหน้า		จูมมะลี ไซยะสอน		ถัดไป
คำไต สีพันดอน		ประธานประเทศลาว (8 มิถุนายน พ.ศ. 2549 – 20 เมษายน พ.ศ. 2559)		บุนยัง วอละจิด
คำไต สีพันดอน		เลขาธิการใหญ่คณะบริหารงานศูนย์กลางพรรคประชาชนปฏิวัติลาว (15 มีนาคม พ.ศ. 2549 – 22 มกราคม พ.ศ. 2559)		บุนยัง วอละจิด
อุดม ขัดติยะ		รองประธานประเทศลาว (พ.ศ. 2544 – พ.ศ. 2549)		บุนยัง วอละจิด